Galiza

En Galego

Da vella roseira............

" Da Vella Roseira" Victoriano Taibo

      O galego que non fala

      Na lingua da súa terra

      Non sabe o que ten de seu

      Nin émerecente dela

Eu quero falar, soñar, razoar,afirmar, negar uo esquecer na lingua da terra na que vivo.

Quero vivir e oír medrar ós meus en Galego

Manifesto

 

                                   

Combater a ignorancia con poesía

 

Celso Emilio Ferreiro

 

DEITADO FRENTE AO MAR

Lingoa proletaria do meu pobo,

eu fáloa porque sí, porque me gosta,

porque me peta e quero e dame a gaña;

porque me sai de dentro, alá do fondo

dunha tristura aceda que me abrangue

ao ver tantos patufos desleigados,

pequenos mequetrefes sin raíces

que ao pór a garabata xa nan saben

afirmarse no amor dos devanceiros,

falar a fala nai,

a fala dos abós que temos mortos,

e ser, co rostro erguido,

mariñeiros, labregos do lingoaxe,

remo i arado, proa e rella sempre.

Eu fáloa porque sí, porque me gosta

e quero estar cos meus, coa xente miña,

perto dos homes bos que sofren longo

unha historia contada noutra lingoa.

Non falo pra os soberbios,

non falo pra os ruis e poderosos,

non falo pra os finchados,

non falo pra os valeiros,

non falo pra os estúpidos,

que falo pra os que agoantan rexamente

mentiras e inxusticias de cotío;

pra os que súan e choran

un pranto cotidián de volvoretas,

de lume e vento sobre os ollos núos.

Eu non podo arredar as miñas verbas

de tódolos que sofren neste mundo.

E ti vives no mundo, terra miña,

berce da miña estirpe,

Galicia, dóce mágoa das Españas,

deitada rente ao mar, ise camiño...

 

blogues pola lingua

pinta a lingua

Por falar galego tiven que escoitar auténticas sandeces, desas que te deixan asombrada e sen palabras, que simplemente serven para definir  claramente a quen as dí. Razoamentos de "pe de banco" que diría a miña avoa e que só conseguen manterme máis firme na miña escolla. 

Vou farta de papanatismo, intransixencia,  ignorancia e maltrato a miña língua...cansa dos "galegos" que non entenden o GALEGO e dos seus pobres argumentos para non falalo eles e o que é peor, para que non o fale eu.......Pois ben, razóns para falalo teño centos, pero chega con unha:

O fago porque me peta.

 

E o 18 de Maio a Santiago

Galiza Non Se Vende

 

 Saúde e terra.

 GALIZA NOM SE VENDE

Com um fio
atei papeis de muitas cores
e fixem-lhe um arco íris pequeno ao vento.
Ás vezes a morte envolve-me
como a um ouriço a noite.
E sonho contigo e os teus círculos de cores.
Sonho que apareces entre os castinheiros do Courel
despido,
que vives numha árbore
com Julia Butterfly para evitar
que o governo permita umha canteira mais
no círculo de cores.
E sonho que apareces em Corrubedo
entre os cons, ou em Merexo,
e tes um lagarto arnal no ombro
e estás diante dumha excavadora
ergueito sobre um círculo de cores.
E contigo hai muita gente.
A gente que se deixa invadir pola natureza
-entra-lhe pola boca, os olhos, a língua
e fica protegida dentro sua
e fóra, no círculo de cores-
E vós que vendedes Galiza
por dinheiro, íde-lo pagar.
Porque em cada um dos nossos sonhos,
das nossas palavras,
nos paus que baixam polos rios,
nas pedras de Man de Camelhe
e nas ponlas das árbores da vida
hai círculos de cores,
e nas casas, nas ruas
e nos toxos que nacem debaixo da cama
hai círculos de cores.
Todos os dias pintamos
umha pancarta no ceu:
GALIZA NOM SE VENDE,
com círculos de cores.

Séchu Sende

Dinamiteira

Agora que xa pasou o rebumbio e hoxe que as portadas dos xornais non van a saír en galego..

Verba que comenza

Linme hoxe toda por dentro.

Linme!

Cómo me está chegando!

Cómo me apaña!

non sei si me chega ou vou por ela.

Non o sei,

Ouh pra que me chouxeches se hoxe me levas?

Hoxe,

Hoxe, día de todos  en un.

Infindá do tempo. Hoxe!

Hoxe  de quen todos somos na marea sin ondas,

sin velas,

sin barcos en coor vello.

Hoxe,de quen?

Hoxe:dirán uns.

Hoxe: dirán outros mentras...

mentras reparan no que non hai.

En hoxe todos,

todos damos do fin o paso del.

Meu amigo onte!

Ti vas quedando,

quedas pregón que enmarca nas áas do tempo a voz

que ti mesmo diches sinxela e pulida, aquela.

Ti quedas como queda o aire

entre as cousas que son

como queda a loita,

como queda  a terra,

como queda a Forza

aquela en que ti vas hasta a derradeira,

derradeira,

vas calado.

Calas mentras contas as presadas que de nós van

caendo,

vas na verba,

verba que rixe,

verba enteira que é.

Vas e dis anque calas e non cingues

xeito novo.

Pro si:

de nós levas.

María Mariño

 

qué lingua máis linda tes!!!

Hoxe é un "tódolos días con bicos na lingua" do mes de maio.

O MAYO

Aquí ven o mayo
De frores cuberto...
Puxéronse á porta
Cantándome os nenos;
Y-os puchos furados
Pra min estendendo,
Pedíronme crocas
D'os meus castiñeiros.

Pasay, rapaciños,
Calados e quedos;
Q' o qu' é poI-o d'oxe
Que darvos non teño.
Eu són vol-o probe
D'o povo gallego:
Pra min non hay mayo,
¡Pra min sempr' é inverno!....

Cand' eu m'atopare
De donos liberto
Y-o pan non me quiten
Trabucos e préstemos,
E com' os d'o abade
Frorezan meus éidos,
Chegado habrá estonces
O mayo q'ueu quero..

Querédes castañas
D'os meus castiñeiros?...
Cantádeme un mayo
Sin bruxas nin demos:
Un mayo sin segas,
Usuras nin preitos.
Sin quintas, nin portas,
Nin foros, nin cregos.

Aires d'a miña terra
Manuel Curros Enriquez